En dan vilten. Zonder echte leermeester die over mijn schouder meekijkt. Het ging nog niet zo geweldig in het begin. Er kwam een lapje van maar het was meer aan elkaar geklitte wol dan gevilte wol. Lag dat aan mij of lag het aan de wol? Onze schapen zijn van het ras Charollais, een vleesras en geen wolras. Mijn wol zag er heel anders uit dan de merinowol die ik zag op de youtube filmpjes. Stug volhouden, gewoon doorgaan. Verandering hier, verandering daar. En ineens was mijn ene vacht op. Ik heb diverse collega-schapenhouder gebeld maar allemaal hadden ze hun wol verkocht. Ja logisch; dat had ik immers zelf ook gedaan. De opkoper van die wol zit hier een uur rijden vandaan, in Souvigny. Ik heb daar naar toe gebeld maar ze bleken wegens vakantie gesloten. Op 19 augustus zouden ze weer open zijn. Ik bezocht hun site en zag dat gewassen wol twintig keer in prijs gestegen was in vergelijking met wat de schapenhouder ervoor krijgt. Tja...
Op 26 augustus moest ik daar in de buurt zijn en zag mijn kans waar. Maar.... hoewel ik mensen aan het werk hoorde in de wasserij bleek de winkeldeur op slot. "Kom volgensde week maar terug, mevrouw is op vakantie en ik kan u niet helpen, ik weet de prijzen niet". Ja hééé, daar had ik geen uur voor gereden! Mevrouw had zelf tegen me gezegd dat ze de 19e weer open zouden zijn. Ik bleef maar zuchten en puffen dat ik nu twee uur voor niets had gereden, wat moest ik nu doen.....? Uiteindelijk heeft die man de telefoon gepakt en ik kreeg zelf mevrouw aan de lijn. Wat voor wol ik dan wilde hebben? Gewoon; wit, ongewassen! Simpel! IK KREEG HET MEE! Er werd een grote witte bulkzak voor me klaargezet en ik mocht inladen. De eerste pluk wol die ik in mijn handen nam, was een openbaring voor me! Wat een kwaliteit! Wat een mooie wol! Heel anders dan de mijne. Ook in Nederland had ik flutwol, daar hadden we vier Drentse Heideschapen die erg stugge wol hadden. Dit was smullen! Ik heb de zak met 11 kilo wol gevuld totdat ik dacht dat ie niet meer in de auto zou passen.
Thuisgekomen heb ik direct een lapje gevilt. Whauw, dat ging goed! Als vanzelf! Met al die proeflapjes had ik mijn techniek zeer zeker ook verbeterd. Het rollen en het vollen moest veel langer dan ik in het begin deed. Oefenen, oefenen, en nog eens oefenen. Maar met deze wol ging het supergoed. En dan moet je Doos heten om meteen te denken dat je dan ook mutsen en wanten kunt vilten. Die eerste petjes, wat een lachertjes! Ik bewaar ze wel, ze komen in het museum.
Blijven oefenen, gewoon stug doorgaan. Blijven nagaan wat er fout gegaan kan zijn, wat je nog kunt verbeteren. Ander zeep, heter water, betere rolmat, meer kracht......
Die eerste proeflapjes zijn niet voor niets geweest, je kunt ze altijd nog voor andere applicaties gebruiken. En mijn kleinzoon heeft nu leuke pantoffeltjes van rode uienschil, wortelloof en brandnetel.
 |
| de lapjes |
 |
| maatje 22 |
 |
| slofjes van Bizetwol |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten