IN DE BAN VAN WOL

Na het scheren van onze 60 schapen kwam zoonlief binnen met onze enigste bruine vacht. De rest hadden we verkocht. Daar wilde hij iets mee gaan doen. Het eerste wat ik dacht, was: "En nu is het afgelopen! Ik ga eindelijk eens beginnen!"
Ik heb veertig jaar (!) geleden al eens een boekje gekocht over het verven van wol met natuurlijke materialen. Het is er nooit van gekomen. Een jaar geleden bestelde ik een boekje over vilten. Ik heb het doorgekeken maar verder niets mee gedaan. Spinnen deed ik vroeger wel af en toe maar het is door de grote hoeveelheid aan hobby's van me naar de achtergrond gezet. 

Ik had op zolder nog ergens een grijze vacht wol liggen van een Bizetschaap en met een beetje geluk ook nog een witte van het scheren van twee jaar geleden.

En toen was het mis met me. 

Helemaal in de ban van wol. 

Het einde zoek. 

Zoals met alle nieuwe dingen die ik tegen kom. 

Geen rem meer.

Ik heb gelukkig twee rechter handen gekregen van mijn moeder. Ik kan alles. Op twee dingen na. Muziek maken kan ik niet en tegen een boompje piessen ook niet. 

Natuurlijk moest ik stante pede wol verven. Maar ik had nog geen planten verzameld. Mijn keukenkastje bracht uitkomst. Kurkuma. Ik hou van de oosterse keuken (maar niet van koken) en had een grote zak kurkumakruiden op de plank liggen. Het resultaat was meteen geweldig. 

Hoe heb ik het gedaan?

-100 gram gebeitste wol (op dat beitsen kom ik later terug)

-2 eetlepels kurkuma

-1 eetlepel zout

-gedurende 60 minuten in een elektrische weckketel op 90° gehouden (daar kom ik later ook op terug)

-zonder al te grote temperatuursverschillen af laten koelen en spoelen tot er geen kleurstof meer af komt. In het laatste spoelwater een scheutje azijn.